بابلو

سلام چی طورین خوبین سر چنگین متنگین؟؟؟؟؟

امرو دواسَر می خوایَم یکی از شعرا مهران راد وشتون بلم تاز اَ خودشمنو اجازه گرفتم ایشون هم اَ وبلوگم خشش اومد ها !

ایشرو من یاد بچگیام اندوخت . درسته که مَ پسرم ولی دل ندارم؟؟؟؟؟والا!!

دخـتِــرم یـادت مـیـاد  بــودی  لِـلـو                       خَنده می کِردی تـو وَر دَکی کُـتـو*

دل چـو باغـو تو چِـراغِ کـنـجِ بـاغ                       مادرت ور دور تو چون شب پِرو*

پورپورو*گُکو* نمـودی رو اطـاق                       ذوق می کـردی چـقَ ور گِلـگِـلــو*  

گــاه مــی خـوانـدم تــو را من بِلبـلو                      گـاه مـی خـوانـدی مـرا تـو بـابـلـو

خود چِغَل*می دادی اندر چنگ من                      تـا بـخـنـدانـم تـو را از پِــخ پِــخـو*

مـی نـهـادی نـاگـهـان پـا ور گـریـز                     مـی جِـکیدی*  می دویدی چو گُتو*

بـار دیـگـر حـمـله می کردی به من                     می کشیدی موی و می کردی پـتـو*

مــی کــشــانــدی مـــرا تـــو اطــاق                     تـا کـه بــلــم  اســم روی لــوپِــتـو*

بــا قــرو  و  مِــمــلـــو  و فـاطــلــو *                  نِـیـبـتـو و شُــمــپــتــو و فِــتــفِــتــو*

خوب حال دِگه معنیش:

* دکی کِتو(dakikotou): از بازی های کودکانه که بزرگتر ها با بچه ها انجام می دادند.

*شب پرو(parparou): شب پره مجازآ پروانه _ور دور تو چون شب پرو:پروانه به دور شمع_.

*پورپورو(purpru):کم کم ذره ذره.

*گکو('owkou):چهار دست و پا راه رفتن نوزادان.

*چغل دادن(cheghel dAdan): قل دادن قلاندن چیزیرا پرتاب کردن.

*پخپخو(pexpexu): واج اوا(مانند چیک چیک) قلقلک دادان.

*جکیدن(jekidan):چست زدن، گام بلند برداشتن.

*گتو(gotu):نوعی عنکبوت با سرعت بابا و دارای پاهای کوتاه مجازآ عنکبوت.

*پتو(petu):غیر قابل شانه کردن به هم ریخته.

*لوپتو(lopetu):لعبتو لعبت عروسک

*اسامی عروسک ها:

-باقلو:باقر 

-ململو: محمد علی

-فاطلو:فاطمه

-نیبتو:زشت

-شُمپتو:پرمو ژولیده

-فِتفتو:پرحرف

درویش اصفهانی و مرتاض هندی

سلام ویژه ویژه خدمت همه دوستام ایدفه یه داستاوی وشتون پیدا کِردم ای ازو داستانا عجیب غریبه که پیر مردا قدیمی ادر ویشا با اب تاب تعریف می کنن.

تا حدود 40 50 سال پیش کرمون کرمون محل پیوند زرتشتیا ایران و هند .درویشا ایران و مرتاضا هندی بوده ور خاطر همینه که اگه دقت کنین هنوز هم هندیا قدیمی فارسی رِ خود لهجه کرمونی حرف می زنن. خوب بگذریم بریم سِر داستان خورمون:

میدون گنجعلی خان همی شه از قدیما پاتق  معرکه گیرا کرمونی و هندیو اصفهونی و ... بوده که می گن در زمان صفویه یه مرتاض هندی بوده که هر روز میومده سر میدون گنجعلی خان مردوم دور خودش جم می کرده یه نِفر اَ بین تِماشاچیا انتخاب می کرده سرش می بریده دوباره زندش می کِرده(کریس انجلی بوده ها!!!) که اگه دروی شا کرمونی هم که معرکه گیری بلد بودن میومدن کمکش.

خلاصه یه روزه ازی روزا یه درویش اصفهونیَم میایه کمکش که مرتاضو قبول نمی کنه ای درویشو اصهانیَم کینه ای وشش بر می خوره و خود خودش می گه مِ یه روز تلافی می کم!

اقا دردسِرتون ندم خلاصه یه رو که مرتاضو معرکه داشته ای می ره بالا پشتبوم بازار و اَ پشت داشته ای مرتاضو ر می پایه که مرتاضو معرکه می گرفته که طبق معمول یه بخت برگشته ای رو اَ بین تماشا چیا انتخاب می کنه اوخ سرش می بره شرو می کنه ورد خوندِن و پول جم کردن که یه مدتی گذشت او بخت برگشته زنده نمی شه ای مرتاضو هم فک می کنه که اَ بین مردم یکی تو کارش دخالت می کنه وردش باطل کرده که بلند تذکر می ده:"که ای آدِمیزاد که به کار من دخالت می کنی دست از من بردار و الا تو هم به سرنوستِ همین آدم که الساعه کشته شده دچار می شوی" و دباره شروع به ورد خواندن کِرد.

اُ ای مرتاضو هچی ورد خوند یارو زنده نشد که نشد هرچه هم که دادو فریاد زد و تذکر داد نشد که نشد اونم یه تخ کِدویی اَ تو کیسِش در میاره میزاره بالا سر او بدبختی که مرده بود زیر خاک پنهون می کنه بعد یه وردی می خونه ای تخمو شرو به رشد کِردن می کنه گل میده و کدویی می شه که ای مرتاضو چاقوش در میاره سر کدور می برده که ییهو سر درویش اصفهونی ازو بالا پرت می شه ور وسِط مردم اوخ مرتاضو اِخدا بی خبر یه طنابی رِ میندازه ور بالا بوم دس می گیره وشش غیب می شه و هیشکی هیش خِبِری از پیدا نمی کنه پلیسم هرچی می گرده که عامل دوتا قتل پیدا کنه نمی تونه.

درسته که ای داستان ها رِ نِمی شه باور کِرد ولی ازی داستانا درویشا خیلی تو کرمون هست و به قول یارو گفتنی: تا نباشد چیزکی مردم نگویند چیز ها

ضرب‌المثل‌های گویش کرمونی

این اَ چِن تا ضرب المثل کرمون که یادم نی 

ایشالا گربه یه.انشا اله گربه است.در مورد افراط در خوش بینی گویند و نقل این است که شخصی سحر برای عبادت برخاست وقتی که خواست پوستینش را بپوشد دید سگی که در باران به داخل خانه پناه آورده است با موهای خیس روی آن خوابیده است با عصا بر سر او زد سگ زوزه کشان فرار کرد و مرد خواست بدون پوستین به حیاط برود ولی سرمای شدید مانع شد کمی تامل کرد برگشت و پوستین را به دوش انداخت و گفت این سگ نبود انشا الله گربه بود!

من مِگر نوکِر بادنجونم.من مگر نوکر بادمجانم.این داستان را به ناصرالدین شاه نسبت می دهند که روزی از بادنجان و خواص آن تعریف می کند و یکی از درباریان تایید می کند و چندی بعد در نتیجه پر خوری و ناراحتی از بادنجان به مذمت می پردازد همان شخص سخن اورا تایید می کند و در مضرت بادنجان داد سخن می دهد شاه که از این همه مزاجگویی ناراحت می شود از او می پرسد آن روز تعریف می کردم تو هم تایید می کردی و امروز هم مذمت می کنی از خودت عقیده ای نداری؟ می گوید” من نوکر قبله عالمم نه نوکر بادنجان“ اگر بفرمایند خوب است که حتماً خوب است و اگر بفرمایند بد است برای من هم بد است.

یا امامزاده جَلَه تِه اوردی؟یا امامزاده جله ات را آورده ای؟از داستانی است که مردی از درخت خرما پایین می آمد, بند کمرش گسیخته و احتمال سقوطش بسیار بود نذر کرد که اگر سالم به زمین برسد خرمای نخلستان را خیرات خواهد کرد ولی با نزدیک شدن به زمین در میزان خیرات تجدید نظر می کرد. ابتدا به نظرش آمد که روغن چراغهای امامزاده را برای یکسال تعهد کند و سپس آن را به شبهای چراغانی محدود کرد و بعد به یک شب جمعه تقلیل داد و در یک متری زمین به نظرش رسید که امامزاده ثروت و موقوفه بسیار دارد که حیف و میل می شود و به مصرف نمی رسد و نیازی به کمک او نخواهد داشت آنگاه به زمین جست و سیخ خرمایی به کف پایش نشست و از پشت پایش بیرون جست لی لی کنان به این طرف و آن طرف می پرید و می گفت:” یا امازداده جله ات ( روغن دان) را آوردی که روغن در آن نریختم؟“

خواستگاری

سلام بچه ها خوبی چه طورین سِر چِنگین؟

امرو می خواستم وشتون یه داستان بلم ولی ییهو یاد ای شِر افتیدَم گفتم این بلم که حتمآ خوشتون میایه:

در ضمن برا این که دراز نِشه معنیش نِنوشتم حال اگه شما می خواین به مَ بگین منم تو یه پست دگه معنیش ملم.

روزِ مِــلِــسـی  بود و هـوای عـسلویی               کـشـتـم ز سـر انـدیشه ی هر دِلمِدِلویی

بر زُلف زِدم شانه و بر ریش زِدم تیغ                تـا نِـگویَــنــد  چه  چـیـزه  پـِچِـلـویـی

گفتم که بچـیـنند به یک جـعـبه کـلمـپـه                گـفـتـم کـه بـزارند وَ رو جعبه گـلویی

گفـتم که بپیچند به یِک  بُغـچـه ی پـتـه                از نـابُـر ونـادوخـتـه یِـ پـاره جـلـویی

نه کـم نـشـد ان هـدیـه که  کردیم مهـیا                 رو هم دگه می سد که بگی یه بِغِلویی

رفـتـیـم وِتـو از دِر  و گـفـتـنـد  بفـرما                 فـرشـی و بسـاتـی و مبـلـو عـسـلـویی

یِ دَقه نشستیم ورسید ازچپ و ازراست            شیرینی و چایی و(اُ) خیاری و هولویی

وَر گُرده ی مِ زونچه فُرو رفت که رنهار           زان ظرف پُر از میوه تو وردار لُلویی

اول که بِرابَر نِـشـد ان دلـبـر محبوب                   گفتند زِده گوشه ی چِشمش گُسِلویی

وانگه که پس از ساعتی امد به دو صد ناز           از سـیـنـه ی من بالزد آهسته دلـویی

چون کفتَرِ  جـلـدی که رهِ خویش بداند                   نوشـید ازان چِشمه و تر کَرد گلویی

از همهمه ار گوشـه جِریسی و پِریسی                  از ولـولـه هـر سـو اُلُـلـو و کُـلِـلـویی

آن گفت تو همریش ِ نماینده ی شهری                  وین گفت تو همپیک خرابات غلویی

گفت این تو فِلان ابن فِلان ابن فِلانی              گفت ان که تو صِدو دختر خوار سکُلویی

لاکن من و او ساکت و خاموش در آن جمع            او یِ بـغـلـویـی و مـنـم یـه  بـغِـلـوی

ناگاه ازایشان یکی گفت چه خوب است               کِای هر دو به خلوت بکنند دَردِدِلویی

رفتند حریفـان و مـنـو یـار بـمـانـدیم                    دیگِ سخن از هر طِرَف آورد قُلویی

خوردیم چو کُرباغه در آن برکه قطویی               خوردیم چه گوی در آن کیسه غلویی

گفتم که بزن لوطیِ مجلس که دُرُس شد            رو فِکر ِ عروسی کن و شام و هُتِلویی

حق دزد

مَ بودِم و ماشو و غُلو بود رضو بود*                          روزِ مِلِسی بود و هـوا غوره پِزو*بود

انگورِ قِـشنگی شده از باغ  سِرازیر*               یِ خوشه اُلـالِنگ* وَرو شاخِ رِزو بود

خوشرنگ نگینی به رهِ دیده ی مشتاق             خوشمزه علف بود که ور دَنِ بوزو بود

پاتاق گرفـتـنـ* و جِکـیـدم* لِـبِ دیـوار                        اُفـتادم اَزو بـالـه* که دیـوار خزو* بود

بردنـد مـرا خـانـه و حـالـم پـدرم  دید            گفتم به کلسفر* که همی* حقِ دِزدو* بود

مهران راد(واترلو2009)

حال دِگه معنیاش:

*ماشو(mAshou):اسم خاص ماشالله

غلو(gholou): اسم خاص غلام

رضو(rezou):اسم خاص رضا
*غوره پزو(ghoure-pezou): توصیفی برای وضعیت هوا و شاید زمان که بدوره ای شاره دارد که غوره ها به انگور تبدیل می شوند(پخته شدنه غوره ها).

*سرازیر:(serAzir): سر نگون (همون کله پا).

*اُلـالنگ(olAleng): اویزان که به ریشه ی آونگ میرسد.

*وَرو(var-ou):َور او/ وَرای او=بَرای او(آن).

*پاتاق(pAtAgh):یا پاتاقو /قلاب کردنه دست ها برای بالا رفتنِ کسی.

*بالث(bAle):بالا_تبدیل لفظ A به e یادگاری از زبان کهن است مانند:کاله=کالا/یاره=یارا_

*خزو(xezou):خزیدن

کلاسفر(kal-asfar):کل اسفل السافلین /طبقه ی پایین جهنم.

*همی(hami):همین/تاکید

*دزو(dezou):دزد+و(شناسه)/آن دزد.

الالنگو

سلام 

بچه ها ای وبلاگو می بینین مَ بِرا ای درس کِردم تا بگم ای لهجه ای که همه وشش خنده مِلن فِقَ یه چارتا کِلمو نی که ما داریم شُل شِلوو 

بلغور می کنیم نی بل یه فر هنگه و تاریخه!

حال اُ خنده کن.

اَ همه دوستان می خوام بیاین هم نظر بدن هم بیاین بنویسن!

نریم من اَ یادتون بِره من ایجا الالنویی کنیین ها دل گیر می شم!!!!!