صفحات

۱۳۹۰ مرداد ۳, دوشنبه

خواستگاری

سلام بچه ها خوبی چه طورین سِر چِنگین؟
امرو می خواستم وشتون یه داستان بلم ولی ییهو یاد ای شِر افتیدَم گفتم این بلم که حتمآ خوشتون میایه:
در ضمن برا این که دراز نِشه معنیش نِنوشتم حال اگه شما می خواین به مَ بگین منم تو یه پست دگه معنیش ملم.

روزِ مِــلِــسـی  بود و هـوای عـسلویی               کـشـتـم ز سـر انـدیشه ی هر دِلمِدِلویی
بر زُلف زِدم شانه و بر ریش زِدم تیغ                تـا نِـگویَــنــد  چه  چـیـزه  پـِچِـلـویـی
گفتم که بچـیـنند به یک جـعـبه کـلمـپـه                گـفـتـم کـه بـزارند وَ رو جعبه گـلویی
گفـتم که بپیچند به یِک  بُغـچـه ی پـتـه                از نـابُـر ونـادوخـتـه یِـ پـاره جـلـویی
نه کـم نـشـد ان هـدیـه که  کردیم مهـیا                 رو هم دگه می سد که بگی یه بِغِلویی
رفـتـیـم وِتـو از دِر  و گـفـتـنـد  بفـرما                 فـرشـی و بسـاتـی و مبـلـو عـسـلـویی
یِ دَقه نشستیم ورسید ازچپ و ازراست            شیرینی و چایی و(اُ) خیاری و هولویی
وَر گُرده ی مِ زونچه فُرو رفت که رنهار           زان ظرف پُر از میوه تو وردار لُلویی
اول که بِرابَر نِـشـد ان دلـبـر محبوب                   گفتند زِده گوشه ی چِشمش گُسِلویی
وانگه که پس از ساعتی امد به دو صد ناز           از سـیـنـه ی من بالزد آهسته دلـویی
چون کفتَرِ  جـلـدی که رهِ خویش بداند                   نوشـید ازان چِشمه و تر کَرد گلویی
از همهمه ار گوشـه جِریسی و پِریسی                  از ولـولـه هـر سـو اُلُـلـو و کُـلِـلـویی
آن گفت تو همریش ِ نماینده ی شهری                  وین گفت تو همپیک خرابات غلویی
گفت این تو فِلان ابن فِلان ابن فِلانی              گفت ان که تو صِدو دختر خوار سکُلویی
لاکن من و او ساکت و خاموش در آن جمع            او یِ بـغـلـویـی و مـنـم یـه  بـغِـلـوی
ناگاه ازایشان یکی گفت چه خوب است               کِای هر دو به خلوت بکنند دَردِدِلویی
رفتند حریفـان و مـنـو یـار بـمـانـدیم                    دیگِ سخن از هر طِرَف آورد قُلویی
خوردیم چو کُرباغه در آن برکه قطویی               خوردیم چه گوی در آن کیسه غلویی
گفتم که بزن لوطیِ مجلس که دُرُس شد            رو فِکر ِ عروسی کن و شام و هُتِلویی

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر